Dierenverdriet

Net als mensen kennen ook dieren verdriet. Bekend zijn de verhalen van de hond die helemaal apathisch wordt na het overlijden van zijn baasje. Of de kat die dagen niet wil eten omdat het gezin met vakantie is. In beide gevallen is er een duidelijk aanwijsbare reden voor het verdriet van het dier. Tevens is in deze gevallen duidelijk te zien dat het dier verdriet heeft. Het gedrag van het dier herkennen we van onszelf in vergelijkbare situaties. Veel moeilijker is het als dieren wel verdrietig zijn maar dit niet als zodanig uiten. We hebben het dan over “stil verdriet”. Deze soort van verdriet is voor een eigenaar veel moeilijker te herkennen.

Op zich hoort verdriet bij het leven, ook dat van dieren, maar als een dier blijft steken in het verdriet of er lichamelijke klachten van krijgt dan moet er iets aan gedaan worden. De homeopathie kan hierbij hulp bieden. Het meest bekende middel in de homeopathie voor klachten na verdriet is Ignatia amara. Alle soorten van verdriet kunnen hierbij passen. Als een dier duidelijk klachten krijgt na een verdrietige gebeurtenis dan is een keer Ignatia geven vaak voldoende. Het dier is op dat moment in een Ignatia toestand: overmand door verdriet. Geef je het dier Igantia dan kan het verdriet worden losgelaten en kan het dier weer verder. Iets anders is het als een dier een Ignatia type is. Dan speelt verdriet en dan met name stil verdriet een grote rol in het leven van het dier.

Aan de hand van het verhaal van Bella wil ik u laten zien hoe Ignatia in een acute verdriet situatie kan helpen.
 Bella is een Golden retriever van 5 jaar oud. Ze krijgt klachten als haar maatje Boy, een Jack Russel van 12 jaar oud, plotseling overlijdt. Bella was enorm aan Boy gehecht ze deden alles samen: spelen, slapen en eten. Toen Bella als pup van 10 weken in huis kwam was Boy er al en ze werden meteen dikke maatjes. Hij nam haar overal mee naar toe en was haar kleine voorbeeld. Toen hij ouder werd draaiden de rollen om en werd zij zijn grote beschermster. Overal waar Boy was, was Bella en andersom. Na het overlijden van Boy was Bella heel onrustig, ze liep maar rond en was ook regelmatig aan het janken. Na een paar dagen werd dit minder, maar toen begon ze aan een poot te knagen, iets wat ze haar hele leven nog nooit gedaan had. Omdat de eigenaren duidelijk een link zagen tussen het gedrag van Bella en het verlies van Boy riepen ze de hulp van de homeopathie in. Bella kreeg een keer Ignatia in een hoge potentie. De eerste dag was ze heel erg aan het janken, maar daarna gedroeg ze zich weer als vanouds en heeft niet meer aan haar poot gezeten.

In de rest van dit artikel wil ik verder ingaan op het Igantia type en dan speciaal bij de kat. Katten die bij Ignatia passen hebben in het algemeen opvallende kenmerken. Zo zijn de meeste van deze katten heel duidelijk in wanneer ze geaaid willen worden, namelijk alleen wanneer zij dat willen. Op andere momenten gaan ze weg of geven een haal, als er niet snel genoeg geluisterd wordt. Deze katten vermaken zich prima alleen. Zo kunnen ze uren buiten vertoeven of in hun eentje achter een speeltje aan rennen. Maar op gezette tijden willen ze aandacht van hun eigenaar. Ze kunnen kopjes geven, om de eigenaar heen lopen of eindeloos gaan mauwen. Ze willen dan geaaid worden maar niet opgetild. Het zijn absoluut geen schootkatten, het liefst zitten ze naast de eigenaar op de bank. Al met al zijn het dus redelijk eigenwijze katten.

Verder zijn ze vaak erg gehecht aan één persoon, meestal is dat de vrouw in huis. Met deze persoon hebben ze een hele sterke band. En van deze persoon accepteren ze vaak het meest. Vaak is dit de enige persoon die ze wat langer mag aaien of borstelen. Als deze persoon niet thuis is zijn ze vaak wat meer op zich zelf. Van vreemden in huis moeten ze niet zoveel hebben. Ook drukte en harde geluiden vinden ze niet prettig. De stofzuiger vinden deze katten niet zo leuk. In het algemeen reageren ze hierop door zich terug te trekken en weg te gaan. Als je de kat probeert tegen te houden dan kan hij wel uithalen, maar hij doet dit alleen maar om weg te komen en niet uit boosaardigheid. Naar buiten gaan is ook iets waar Ignatia katten van houden. Zelfs als het regent kunnen ze uren buiten zijn. Voor een kat is dat echt bijzonder. Dit type kat is dus geen binnen type. Ignatia katten zijn het hele schone katten: ze wassen zich vaak en uitvoerig. Wat eten betreft scoort kaas het hoogst. Ze lusten vaak ook wel andere lekkernijen, maar voor kaas doen ze echt alles.

Met een Ignatia kat in goeden doen is dus niet zoveel mis: een eigenwijze kat die zichzelf prima vermaakt en gehecht is aan de mens(en) met wie hij samenleeft. Heel anders wordt het verhaal als de Igantia kat verdriet heeft. Dan kunnen er allerlei lichamelijke klachten op gaan treden. Een klacht die ik heel veel zie bij deze katten is dat ze zichzelf gaan kaal likken, bijten of plukken. De eigenaar merkt aan het dier vaak alleen maar dat er een kale plek ontstaat. Soms liggen er her en der in huis plukken haar. Maar het actief likken, bijten of plukken door de kat ziet de eigenaar meestal niet. Dit is typisch voor Ignatia: ze uiten hun verdriet in stilte, dus als de eigenaar er niet is of niet in de buurt is. Met het verhaal van Kiko zal ik dit illustreren.

Kiko is een lapjespoes van 6 jaar oud. Ze woont bij een gezin met oudere kinderen en is tot nu toe altijd gezond geweest. Ze is erg gesteld op de jongste dochter in het gezin. Ze ligt het liefst de hele dag bij haar op de kamer. Ze wordt graag aangehaald, maar is ook graag buiten in de tuin. Het is een lieve kat, maar ze is wel gauw bang. Als er maar iets vreemds is in huis of als ze een raar geluid hoort stormt ze naar zolder. Na een tijdje komt ze wel weer kijken of de kust veilig is. Op een gegeven moment merkte de eigenares dat Kiko achterop haar rug bij het begin van de staart een kale plek krijgt: de haren waren hier heel kort en het voelde heel ruw aan. De huid zelf zag er normaal uit. Als ik vraag of ze de poes aan deze plek veel ziet likken of bijten dan denkt ze in eerste instantie van niet. Maar even later blijkt dat Kiko op deze plek wel heel veel zit te wassen en te poetsen, echter dat doet ze meestal op een stil plekje in huis. Het is sowieso een kat die zich altijd al veel en uitgebreid wast. In het gesprek blijkt ook dat de klachten zijn begonnen nadat de jongste dochter op kamers is gegaan en alleen nog maar in het weekend thuis komt. Sinds die tijd lijkt Kiko ook wat stiller te zijn geworden. Ze heeft duidelijk minder zin in spelen en zit nu vaak wat voor zich uit te staren.

Kiko heeft van mij gedurende een aantal weken dagelijks Ignatia D30 gekregen. Ze reageerde hier heel goed op. Na een week werd ze weer wat ondernemender. Ze zat minder alleen en waste zich duidelijk minder vaak. Na een week of 6 was de kale plek zo goed als verdwenen en voelde Kiko zich weer als vanouds.Voor gevoelige dieren als Ignatia katten kunnen veranderingen in huis dus meer impact hebben dan we denken. Gelukkig kunnen we met de homeopathie een dier weer op de rails zetten.